Darling

Het weekend na mijn trip naar Sydney ben ik verhuisd naar mijn nieuwe kamer. Ik was erg blij om op een ander plek opnieuw te beginnen, want dat eerste huis was echt mijn plek niet. Nu heb ik het gelukkig beter getroffen. Mijn nieuwe kamer is mooi groot en licht en het huis ligt gunstiger tov de verbinding naar het centrum en de uni, maar het fijnste is dat de huisgenoten ook een stuk socialer zijn. Ik heb zelfs een gitaar gekregen van een huisgenoot, daar ben ik natuurlijk ook heel blij mee want het muziek maken begon ik toch wel erg te missen. Af en toe word er 's avonds een gezellig spelletje gedaan en wat gekletst. De curry van mijn Indiase huisgenoot en de currysoep van mijn Maleise huisgenoot smaakten ook zeker naar meer. 

Mijn stage loopt ook wel goed, de plannen zijn gemaakt en de eerste veldwerkdingen zijn een beetje opgestart. Helaas kon ik niet helemaal alles doen zoals ik wilde omdat ik teveel last kreeg van mijn crohn. In plaats van het fanatiek starten met het veldwerk ben ik dan maar vooral met de eerste analyses begonnen van de bestaande data in de hoop dat ik na de toediening van mijn medicijnen weer meer veldwerk kan gaan doen.

En afgelopen vrijdag was het dan zover, mijn eerste keer medicijnen in het ziekenhuis hier. Ik moest vroeg op omdat ik meer dan een uur met de bus moest om binnen dezelfde stad van mijn huis naar het ziekenhuis te komen. Eenmaal daar werd om 8.30 exact de deur van het "home in the hospital" geopend waar iedereen voor behandeling allerlei papieren moest ondertekenen waarna je serieus! een bonnetje kreeg. Ik ben in die eerste paar minuten daarbinnen al vaker "darling" genoemd dan ooit tevoren wat ik uiterst irritant vond, maar goed dat zal wel normaal zijn hier. Want zoals ik al wel verwachtte na mijn doktersafspraak een paar weken terug zijn ze nogal zorgvuldig/betuttelend. De procedure voor de toediening van mijn medicijnen is dan ook nog nooit zo zorgvuldig uitgevoerd. Er werd voor de toediening bloed geprikt en er kwam een dokter langs om te checken of ik de medicijnen mocht hebben, iets wat in Nederland nooit gedaan word. Daarnaast werd iedereen zeer regelmatig gecheckt tijdens de behandeling (keer of 10 ipv de 2 keer in nl). Maar goed, er is in ieder geval goed op me gelet en ik heb mijn medicijnen weer binnen. Na een rustig weekendje kan ik hopelijk weer lekker vol aan de slag.

Ondanks de mindere hoeveelheid veldwerk heb ik nog wel wat dagen in de botanische tuin rond kunnen lopen, want nu het weer steeds warmer word is het zeker de moeite waard. Veel planten staan nu mooi in bloei en je begint steeds meer vlinders en andere insecten te zien. En heb natuurlijk ook weer een goede hoeveelheid aan kangoeroes gezien wat nog niet gaat vervelen.